درد دلُمه به کی بگُم؟

صدا کن مرا.
صدای تو خوب است.
صدای تو سبزینهء آن گیاهِ عجیبی است.
که در انتهای صمیمیت حزن می روید.

در ابعاد این عصر خاموش.
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنها ترم.
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است.
و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی کرد.
و خاصیت عشق این است.